ΔΙΕΘΝΗΣ
ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Η Γενική
Συνδιάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού
Εργασίας
- Που συνήλθε
στη Γενεύη από τη Διοίκηση του Διεθνούς
Γραφείου Εργασίας στην 90ή Σύνοδό της
στις 3 Ιουνίου 2002, και
- Αναγνωρίζοντας
τη σημασία των συνεταιρισμών στη
δημιουργία θέσεων εργασίας, στην
κινητοποίηση πόρων, στην πραγματοποίηση
επενδύσεων και στη συμβολή τους στην
οικονομία, και
- Αναγνωρίζοντας
ότι οι συνεταιρισμοί με τις διάφορες
μορφές τους προωθούν την πιο πλήρη
συμμετοχή όλων των ανθρώπων στην
οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, και
- Αναγνωρίζοντας
ότι η παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει
νέες και άλλου είδους πιέσεις, προβλήματα,
προκλήσεις και ευκαιρίες για τους
συνεταιρισμούς και ότι απαιτούνται
ισχυρότερες μορφές ανθρώπινης αλληλεγγύης
σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ώστε να
διευκολύνουν μια πιο δίκαιη κατανομή
των ωφελημάτων της παγκοσμιοποίησης,
και
- Λαμβάνοντας
υπόψη τη Δήλωση του ILO για
τις Θεμελιώδεις Αρχές και τα δικαιώματα
στην Εργασία, που υιοθετήθηκε από τη
Διεθνή Συνδιάσκεψη Εργασίας στην 86η
Σύνοδό της (1998), και
- Λαμβάνοντας
υπόψη τα δικαιώματα και τις αρχές που
εμπεριέχονται στις διεθνείς Συμβάσεις
εργασίας και Συστάσεις, ειδικότερα τη
Σύμβαση για Εξαναγκαστική Εργασία,
1930, τη Σύμβαση για την Ελευθερία του
Συνεταιρίζεσθαι και για την προστασία
του Δικαιώματος Οργάνωσης, 1948, τη Σύμβαση
για το Δικαίωμα Οργάνωσης και Συλλογικής
Διαπραγμάτευσης, 1949, τη Συνθήκη για Ίση
Αμοιβή (Αποζημίωση), 1951, τη Σύμβαση
Κοινωνικής Ασφάλισης (Ελάχιστο Επίπεδο),
1952, τη Σύμβαση Κατάργησης της Αναγκαστικής
Εργασίας, 1957, τη Σύμβαση για τις διακρίσεις
(στην Απασχόληση και στο Επάγγελμα),
1958, τη Σύμβαση Κατώτατης Ηλικίας, 1973, τη
Σύμβαση και τη Σύσταση για τις Οργανώσεις
των αγρεργατών, 1975, τη Σύμβαση και τη
Σύσταση για την Ανάπτυξη των Ανθρωπίνων
Πόρων, 1975, τη Σύσταση για την Πολιτική
Απασχόλησης (Συμπληρωματικές Διατάξεις),
1984, τη Σύμβαση για τη Δημιουργία Θέσεων
Εργασίας στις Μικρές και Μεσαίες
Επιχειρήσεις, 1998 και τη Σύμβαση για τις
Χειρότερες Μορφές Παιδικής Εργασίας,1999,
και
- Υπενθυμίζοντας
την αρχή που εμπεριέχεται στη Δήλωση
της Φιλαδέλφειας ότι «η εργασία δεν
είναι εμπόρευμα», και
- Υπενθυμίζοντας
ότι η άσκηση μιας αξιοπρεπούς εργασίας
για τους εργάτες οπουδήποτε αποτελεί
πρωταρχικό σκοπό του Διεθνούς Οργανισμού
Εργασίας, και
- Έχοντας
αποφασίσει την υιοθέτηση ορισμένων
προτάσεων αναφορικά με την προώθηση
των συνεταιρισμών, που αποτελεί το
τέταρτο θέμα στην ημερήσια διάταξη της
συνόδου, και
- Έχοντας
καθορίσει ότι αυτές οι προτάσεις θα
λάβουν τη μορφή Σύστασης,
Εγκρίνει σήμερα
εικοστή Ιουνίου του έτους δύο χιλιάδες
δύο την ακόλουθη Σύσταση, η οποία θα
αναφέρεται ως Σύσταση για την Προώθηση
των Συνεταιρισμών, 2002.
Ι. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ,
ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ
1.
Αναγνωρίζεται ότι συνεταιρισμοί
λειτουργούν σε όλους τους τομείς της
οικονομίας. Η παρούσα Σύσταση ισχύει
για όλες τις κατηγορίες και τις μορφές
συνεταιρισμών.
2.
Για τους σκοπούς αυτής της Σύστασης, ο
όρος «συνεταιρισμός» σημαίνει μια
αυτόνομη οργάνωση προσώπων, που
συνεργάζονται εθελοντικά για την
αντιμετώπιση των κοινών οικονομικών,
κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών
και προσδοκιών, μέσω μιας κοινής και
δημοκρατικά διοικούμενης επιχείρησης.
3. Η
προώθηση και η ενδυνάμωση της ταυτότητας
των συνεταιρισμών πρέπει να ενθαρρύνεται
με βάση:
(α)
Τις συνεταιριστικές αξίες της αυτοβοήθειας,
της αυτευθύνης, της δημοκρατίας, της
ισότητας, της ισοτιμίας και της
αλληλεγγύης, καθώς και τις ηθικές αξίες
της εντιμότητας, της ειλικρίνειας, της
κοινωνικής υπευθυνότητας και της
φροντίδας για τους άλλους, και
(β)
Τις συνεταιριστικές αρχές, όπως έχουν
διατυπωθεί από τη διεθνή συνεταιριστική
κίνηση και όπως αναφέρονται στο Παράρτημα
της παρούσας. Οι αρχές αυτές είναι:
εθελοντική και ελεύθερη συμμετοχή,
δημοκρατικός έλεγχος από τα μέλη,
οικονομική συμμετοχή των μελών, αυτονομία
και ανεξαρτησία, εκπαίδευση, κατάρτιση
και πληροφόρηση, συνεργασία μεταξύ των
συνεταιρισμών και ενδιαφέρον για την
κοινότητα.
4. Μέτρα
πρέπει να λαμβάνονται για την προώθηση
του δυναμικού:
(α)
Να ξεκινήσουν και να αναπτύξουν
δραστηριότητες που παράγουν εισόδημα
και βιώσιμες θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας.
(β)
Να αναπτύξουν ικανότητες ανθρωπίνων
πόρων και γνώσης των αξιών, των
πλεονεκτημάτων και των ωφελημάτων της
συνεταιριστικής κίνησης μέσω εκπαίδευσης
και κατάρτισης.
(γ)
Να αναπτύξουν το επιχειρηματικό δυναμικό
τους στο οποίο να περιλαμβάνονται
επιχειρηματικές και διευθυντικές
ικανότητες.
(δ)
Να ισχυροποιήσουν την ανταγωνιστικότητά
τους και να αποκτήσουν πρόσβαση στις
αγορές και στη θεσμική χρηματοδότηση.
(ε)
Να αυξήσουν τις αποταμιεύσεις και τις
επενδύσεις.
(στ)
Να βελτιώσουν την κοινωνική και οικονομική
ευημερία, λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη
εξαφάνισης όλων των μορφών διακρίσεων.
(ζ)
Να συμβάλλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη των
ανθρώπων, και
(η)
Να εγκαταστήσουν και να επεκτείνουν
έναν βιώσιμο και δυναμικό διακριτό
τομέα της οικονομίας, που να περιλαμβάνει
συνεταιρισμούς που ανταποκρίνονται
στις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες
της κοινωνίας.
5.Η υιοθέτηση
ειδικών μέτρων πρέπει να ενθαρρύνεται,
ώστε να καταστούν ικανοί οι συνεταιρισμοί,
ως επιχειρήσεις και οργανώσεις που
εμπνέονται από αλληλεγγύη να ανταποκρίνονται
στις ανάγκες των μελών τους και στις
ανάγκες της κοινωνίας, περιλαμβανομένων
των μειονεκτικών ομάδων, ώστε να
επιτευχθεί η κοινωνική ένταξή τους.
ΙΙ. ΠΛΑΙΣΙΟ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ
6. Μια ισορροπημένη
κοινωνία έχει ανάγκη την ύπαρξη ενός
ισχυρού δημόσιου και ιδιωτικού τομέα,
καθώς και ισχυρού συνεταιριστικού
αλληλοβοηθητικού και άλλων κοινωνικών
μη-κυβερνητικών τομέων. Με αυτή την
έννοια, οι κυβερνήσεις οφείλουν να
παρέχουν μια υποστηρικτική πολιτική
και νομικό πλαίσιο συμβατό μα τη φύση
και τη λειτουργία των συνεταιρισμών
και καθοδηγούμενο από τις συνεταιριστικές
αξίες και αρχές που αναφέρονται στην
Παράγραφο 3, που:
(α)
να καθιερώνει ένα θεσμικό πλαίσιο που
να στοχεύει στο να επιτρέπει την ίδρυση
συνεταιρισμών με όσο το δυνατό γρήγορο
και απλό, ολιγοδάπανο και αποτελεσματικό
τρόπο,
(β)
να προωθεί πολιτικές που να στοχεύουν
στη διευκόλυνση δημιουργίας κατάλληλων
αποθεματικών, από τα οποία τουλάχιστον
ένα μέρος να μπορεί να είναι αδιανέμητο,
και ταμείων αλληλεγγύης εντός των
συνεταιρισμών,
(γ)
να προνοεί για την υιοθέτηση μέτρων
εποπτείας των συνεταιρισμών, με όρους
κατάλληλους προς τη φύση και τη λειτουργία
τους, οι οποίοι σέβονται την αυτονομία
τους και εναρμονίζονται με την εθνική
νομοθεσία και πρακτική και οι οποίοι
δεν είναι λιγότερο ευνοϊκοί από τους
ισχύοντες σε άλλες μορφές επιχείρησης
και κοινωνικής οργάνωσης,
(δ)
να διευκολύνουν τη συμμετοχή των
συνεταιρισμών σε συνεταιριστικές δομές
που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των
συνεταιριζόμενων, και
(ε)
να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των
συνεταιρισμών ως αυτόνομων και
αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων,
ιδιαίτερα σε περιοχές όπου οι συνεταιρισμοί
έχουν να παίξουν σημαντικό ρόλο ή να
προσφέρουν υπηρεσίες που δεν προσφέρονται
με άλλο τρόπο.
7.
(1)
Η προώθηση των συνεταιρισμών που τηρούν
τις αξίες και τις αρχές που αναφέρονται
στην Παράγραφο 3, πρέπει να θεωρούνται
ως ένας από τους πυλώνες εθνικής και
διεθνούς οικονομικής και κοινωνικής
ανάπτυξης.
(2)
Η μεταχείριση των συνεταιρισμών πρέπει
να είναι σύμφωνη με την εθνική νομοθεσία
και πρακτική και με όρους όχι λιγότερο
ευνοϊκούς από εκείνους άλλων μορφών
επιχειρήσεων και κοινωνικής οργάνωσης.
Οι κυβερνήσεις πρέπει να υιοθετούν
μέτρα υποστήριξης, όπου αρμόζει, για
τις δραστηριότητες των συνεταιρισμών,
που ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένες
κοινωνικές και ανάγκες δημόσιας
πολιτικής, όπως προώθηση απασχόλησης
ή δραστηριότητας, που ωφελούν μειονεκτικές
ομάδες ή περιοχές. Τέτοια μέτρα μπορεί
να είναι μεταξύ άλλων και όσο είναι
δυνατό, φορολογικά οφέλη, δάνεια,
επιχορηγήσεις, πρόσβαση σε προγράμματα
δημοσίων έργων και διατάξεις ειδικών
προμηθειών.
(3)
Ειδική ευαισθησία πρέπει να επιδεικνύεται
για την αύξηση της συμμετοχής των
γυναικών στη συνεταιριστική κίνηση
όλων των επιπέδων, ιδιαίτερα στα επίπεδα
διοίκησης και ηγεσίας.
8. (1) Οι εθνικές
πολιτικές πρέπει ιδίως:
(α)
να προωθούν τις θεμελιώδεις προδιαγραφές
εργασίας του ILO και τη
Διακήρυξη του ILO για τις
Θεμελιώσεις Αρχές και τα Δικαιώματα
στην Εργασία για όλους τους εργαζόμενους
στους συνεταιρισμούς, χωρίς καμιά
διάκριση,
(β)
να διασφαλίσουν ότι οι συνεταιρισμοί
δεν ιδρύονται ούτε χρησιμοποιούνται
για να μη συμμορφώνονται με τους νόμους
για την εργασία ή ότι χρησιμοποιούνται
για να καθιερώνουν σχέσεις συγκεκαλυμμένης
εργασίας και να καταπολεμούν τους
ψευδο-συνεταιρισμούς, που παραβιάζουν
τα δικαιώματα των εργαζομένων,
εξασφαλίζοντας ότι η εργατική νομοθεσία
εφαρμόζεται σε όλες τις επιχειρήσεις,
(γ)
να προωθούν την ισότητα των φύλων στους
συνεταιρισμούς και στις εργασίες τους,
(δ)
να προωθούν μέτρα που διασφαλίζουν ότι
οι καλύτερες εργασιακές πρακτικές
ακολουθούνται από τους συνεταιρισμούς,
περιλαμβανομένης της πρόσβασης σε
σχετικές πληροφορίες
(ε)
να αναπτύσσουν τις τεχνικές και
επαγγελματικές δεξιότητες, επιχειρηματικές
και διοικητικές ικανότητες, γνώση των
επιχειρηματικών δυνατοτήτων και
ικανότητες στα γενικά οικονομικά και
στην κοινωνική πολιτική των μελών, των
εργαζομένων και των μάνατζερ, να
βελτιώνουν την πρόσβαση στην πληροφόρηση
και στις τεχνολογίες επικοινωνιών,
(στ)
να προωθούν την εκπαίδευση και κατάρτιση
στις συνεταιριστικές αρχές και πρακτικές
σε όλα τα επίπεδα της εθνικής εκπαίδευσης
και κατάρτισης και στην κοινωνία
γενικότερα,
(ζ)
να προωθούν την υιοθέτηση μέτρων που
μεριμνούν για την ασφάλεια και την υγεία
στους χώρους εργασίας,
(η)
να λαμβάνουν μέτρα για την κατάρτιση
και για άλλες μορφές ενίσχυσης για τη
βελτίωση του επιπέδου παραγωγικότητας
και ανταγωνιστικότητας των συνεταιρισμών
και για την ποιότητα των αγαθών και
υπηρεσιών που παρέχουν,
(θ)
να διευκολύνουν την πρόσβαση των
συνεταιρισμών στο δανεισμό,
(ι)
να διευκολύνουν την πρόσβαση των
συνεταιρισμών στις αγορές,
(ια)
να προωθούν τη διάδοση της ενημέρωσης
για τους συνεταιρισμούς, και
(ιβ)
να επιδιώκουν να βελτιώσουν τα στατιστικά
στοιχεία για τους συνεταιρισμούς, με
στόχο τη διαμόρφωση και εφαρμογή
αναπτυξιακών πολιτικών.
(2). Οι πολιτικές
αυτές θα πρέπει:
(α)
να αποκεντρώνουν προς το περιφερειακό
και το τοπικό επίπεδο, όπου απαιτείται,
τη διαμόρφωση και εφαρμογή πολιτικών
και κανόνων που αναφέρονται στους
συνεταιρισμούς,
(β)
να καθορίζουν τις νομικές υποχρεώσεις
των συνεταιρισμών, σε θέματα όπως η
εγγραφή ή ο οικονομικός και ο κοινωνικός
έλεγχος και η αδειοδότηση, και
(γ)
να προωθούν καλές πρακτικές εταιρικής
διακυβέρνησης στους συνεταιρισμούς.
9. Οι κυβερνήσεις
οφείλουν να προωθούν τον σημαντικό ρόλο
των συνεταιρισμών στον μετασχηματισμό
δραστηριοτήτων, που συχνά είναι οριακής
επιβίωσης (που μερικές φορές αναφέρονται
και ως «ανεπίσημη οικονομία») σε νομικά
προστατευόμενη εργασία, πλήρως
ενσωματωμένη στην επικρατούσα οικονομική
ζωή.
ΙΙΙ. ΕΦΑΡΜΟΓΗ
ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ
ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ
10.
(1)
Τα κράτη μέλη οφείλουν να υιοθετήσουν
ειδική νομοθεσία και κανονισμούς για
τους συνεταιρισμούς, η οποία να διαπνέεται
από τις συνεταιριστικές αξίες και τις
αρχές που αναφέρονται στην Παράγραφο
3, και να αναθεωρούν αυτή τη νομοθεσία
και τους κανονισμούς όταν απαιτείται.
(2)
Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να συμβουλεύονται
τις συνεταιριστικές οργανώσεις, καθώς
και τις αρμόδιες οργανώσεις των εργοδοτών
και των εργαζομένων, για τη διαμόρφωση
και την αναθεώρηση της νομοθεσίας, των
πολιτικών και των κανονισμών που
αναφέρονται στους συνεταιρισμούς.
11.
(1)
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να διευκολύνουν
την πρόσβαση των συνεταιρισμών σε
υποστηρικτικές υπηρεσίες, με σκοπό την
ενδυνάμωσή τους, την επιχειρηματική
βιωσιμότητά τους και την ικανότητά τους
να δημιουργούν απασχόληση και εισόδημα.
(2)
Στις υπηρεσίες αυτές πρέπει να
περιλαμβάνονται, όπου είναι δυνατό:
(α)
Προγράμματα ανάπτυξης ανθρώπινου
δυναμικού
(β)
Συμβουλευτικές υπηρεσίες έρευνας και
μάνατζμεντ
(γ)
Πρόσβαση σε χρηματοδότηση και επένδυση
(δ)
Υπηρεσίες λογιστικής και ελέγχου
(ε)
Υπηρεσίες ενημέρωσης μάνατζμεντ
(στ)
Υπηρεσίες ενημέρωσης και δημοσίων
σχέσεων
(ζ)
Συμβουλευτικές υπηρεσίες σε θέματα
τεχνολογίας και καινοτομίας
(η)
Νομικές και φορολογικές υπηρεσίες
(θ)
Υποστηρικτικές υπηρεσίες για μάρκετινγκ,
και
(ι)
Λοιπές υπηρεσίες υποστήριξης, όπου
απαιτείται.
(3)
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να διευκολύνουν
την εγκατάσταση αυτών των υποστηρικτικών
υπηρεσιών. Οι συνεταιρισμοί και οι
οργανώσεις τους πρέπει να ενθαρρύνονται
να συμμετέχουν στην οργάνωση και στο
μάνατζμεντ αυτών των υπηρεσιών και,
όταν είναι εφικτό και πρόσφορο να τις
χρηματοδοτούν.
(4)
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να αναγνωρίζουν
τον ρόλο των συνεταιρισμών και των
οργανώσεών τους με τη δημιουργία
κατάλληλων μηχανισμών, με σκοπό την
ίδρυση και ενδυνάμωση των συνεταιρισμών
σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.
12. Οι κυβερνήσεις
οφείλουν, όπου απαιτείται, να υιοθετούν
μέτρα διευκόλυνσης της πρόσβασης των
συνεταιρισμών σε επενδυτικό κεφάλαιο
και σε δανεισμό. Τέτοια μέτρα πρέπει
κυρίως:
(α)
να παρέχουν τη δυνατότητα να προσφέρονται
δάνεια και άλλες χρηματοδοτικές
διευκολύνσεις,
(β)
να απλοποιούν διοικητικές διαδικασίες,
να διορθώνουν ανεπάρκειες στο επίπεδο
των συνεταιριστικών παγίων στοιχείων
και να μειώνουν το κόστος δανεισμού
(γ)
να διευκολύνουν ένα αυτόνομο σύστημα
χρηματοδότησης των συνεταιρισμών,
περιλαμβανομένων συνεταιρισμών
αποταμιεύσεως και δανεισμού, τραπεζικών
και ασφαλιστικών εργασιών, και
(δ)
να συμπεριλαμβάνουν ειδικές διατάξεις
για τις μειονεκτικές ομάδες.
13. Για την
προώθηση της συνεταιριστικής κίνησης,
οι κυβερνήσεις οφείλουν να ενθαρρύνουν
καταστάσεις που ευνοούν την ανάπτυξη
τεχνικών, εμπορικών και χρηματοδοτικών
διασυνδέσεων μεταξύ όλων τα κατηγοριών
συνεταιρισμών, ώστε να διευκολυνθεί
μια ανταλλαγή εμπειριών και η διασπορά
κινδύνων και ωφελημάτων.
IV.
ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΏΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.
14. Οι οργανώσεις
των εργοδοτών και των εργαζομένων,
αναγνωρίζοντας τη σημαντικότητα των
συνεταιρισμών στην επίτευξη στόχων
βιώσιμης ανάπτυξης, οφείλουν να
αναζητήσουν, από κοινού με τις
συνεταιριστικές οργανώσεις, τρόπους
και μέσα προώθησης των συνεταιρισμών.
15. Οι οργανώσεις
των εργοδοτών οφείλουν να εξετάσουν,
όπου αυτό προσφέρεται, την παροχή της
ιδιότητας του μέλους στους συνεταιρισμούς
που το επιθυμούν και να τους παρέχουν
τις δέουσες υπηρεσίες υποστήριξης, με
τους ίδιους όρους και συνθήκες που
ισχύουν για τα λοιπά μέλη.
16. Οι οργανώσεις
των εργαζομένων πρέπει να ενθαρρύνονται,
ώστε:
(α)
να συμβουλεύουν και να βοηθούν εργαζόμενους
των συνεταιρισμών να μετέχουν σε
οργανώσεις εργαζομένων,
(β)
να βοηθούν τα μέλη τους να ιδρύουν
συνεταιρισμούς, περιλαμβανομένων
εκείνων που διευκολύνουν πρόσβαση σε
βασικά αγαθά και υπηρεσίες,
(γ)
να συμμετέχουν σε επιτροπές και μονάδες
εργασίας σε τοπικό, εθνικό και διεθνές
επίπεδο, οι οποίες εξετάζουν οικονομικά
και κοινωνικά θέματα που έχουν επίπτωση
στους συνεταιρισμούς.
(δ)
να βοηθούν και να συμμετέχουν στην
ίδρυση νέων συνεταιρισμών, με σκοπό τη
δημιουργία ή διατήρηση απασχόλησης,
περιλαμβανομένων των περιπτώσεων που
προτείνεται διακοπή εργασιών επιχειρήσεων.
(ε)
να βοηθούν και να συμμετέχουν σε
προγράμματα για τους συνεταιρισμούς,
που στοχεύουν στη βελτίωση της
παραγωγικότητάς τους
(στ)
να προωθούν την ισότητα ευκαιριών στους
συνεταιρισμούς
(ζ)
να προωθούν την άσκηση των δικαιωμάτων
των εργαζομένων-μελών των συνεταιρισμών,
και
(η)
να αναλαμβάνουν οποιαδήποτε άλλη
δραστηριότητα για την προώθηση των
συνεταιρισμών, περιλαμβανόμενων της
εκπαίδευσης και της κατάρτισης.
17. Οι συνεταιρισμοί
και οι οργανώσεις που τους εκπροσωπούν
πρέπει να ενθαρρύνονται ώστε:
(α)
να δημιουργούν μια δραστήρια σχέση με
τις οργανώσεις των εργοδοτών και των
εργαζομένων καθώς και με τους
ενδιαφερόμενους κυβερνητικούς και μη
κυβερνητικούς φορείς, με σκοπό τη
δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για την
ανάπτυξη των συνεταιρισμών,
(β)
να διαχειρίζονται τις δικές τους
υποστηρικτικές υπηρεσίες και να
συμβάλλουν στη χρηματοδότησή τους,
(γ)
να παρέχουν εμπορικές και χρηματοδοτικές
υπηρεσίας σε συνεταιρισμούς που έχουν
συνδεθεί μαζί τους,
(δ)
να επενδύουν στη δημιουργία και ανάπτυξη
ανθρώπινων πόρων των μελών τους, των
εργαζομένων και των μάνατζερ,
(ε)
να επεκτείνουν την ανάπτυξη και τη
διασύνδεση με εθνικές και διεθνείς
συνεταιριστικές οργανώσεις,
(στ)
να εκπροσωπούν την εθνική συνεταιριστική
κίνηση σε διεθνές επίπεδο, και
(ζ)
να αναλάβουν κάθε άλλη δραστηριότητα
για την προώθηση των συνεταιρισμών.
V.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
18. Η διεθνής
συνεργασία πρέπει να διευκολυνθεί μέσω:
(α)
ανταλλαγής πληροφοριών για πολιτικές
και προγράμματα που έχουν αποδειχθεί
αποτελεσματικά στη δημιουργία ευκαιριών
απασχόλησης και παραγωγής εισοδήματος
για τα μέλη των συνεταιρισμών,
(β)
ενθάρρυνσης και προώθησης σχέσεων
μεταξύ εθνικών και διεθνών φορέων και
θεσμικών οργάνων που εμπλέκονται στην
ανάπτυξη των συνεταιρισμών, ώστε να
καταστεί δυνατή:
(ι)
η ανταλλαγή στελεχών και ιδεών, υλικού
εκπαίδευσης και κατάρτισης, μεθοδολογιών
και υποδείξεων χρήσιμου υλικού,
(ιι)
η συγκέντρωση και αξιοποίηση ερευνητικού
υλικού και άλλων στοιχείων για τους
συνεταιρισμούς και την ανάπτυξή τους,
(ιιι)
η δημιουργία συμμαχιών και διεθνών
εταιρικών σχημάτων μεταξύ συνεταιρισμών,
(ιν)
η προώθηση και η προστασία των
συνεταιριστικών αξιών και αρχών, και
(ν)
η δημιουργία εμπορικών σχέσεων μεταξύ
συνεταιρισμών.
(γ)
πρόσβασης των συνεταιρισμών σε εθνικά
και διεθνή δεδομένα, όπως πληροφορίες
για τις αγορές, νομοθεσία, μέθοδοι και
τεχνικές κατάρτισης, τεχνολογία και
προδιαγραφές προϊόντων, και
(δ)
ανάπτυξης, όπου είναι επιθυμητό και
εφικτό, και σε διαβούλευση με τις
ενδιαφερόμενες οργανώσεις εργοδοτών
και εργαζομένων, κοινών, περιφερειακών
και διεθνών κατευθυντήριων γραμμών και
νομοθεσίας προς υποστήριξη των
συνεταιρισμών.
VI.
ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ
19. Η παρούσα
Σύσταση αναθεωρεί και αντικαθιστά τη
Σύσταση για τους Συνεταιρισμούς
(Αναπτυσσόμενων χωρών) του 1966.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Δήλωση για τη
συνεταιριστική ταυτότητα
ΟΡΙΣΜΟΣ
"Συνεταιρισμός
είναι μια αυτόνομη ένωση προσώπων που
συγκροτείται εθελοντικά για την
αντιμετώπιση των κοινών οικονομικών,
κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών
και επιδιώξεών τους διαμέσου μιας
συνιδιόκτητης και δημοκρατικά διοικούμενης
επιχείρησης"
ΑΞΙΕΣ
"Οι συνεταιρισμοί στηρίζονται στις
αξίες της αυτοβοήθειας, της αυτευθύνης,
της δημοκρατίας, της ισότητας, της
ισοτιμίας και της αλληλεγγύης. Ακολουθώντας
την παράδοση των πρωτεργατών, τα μέλη
των συνεταιρισμών στηρίζονται στις
ηθικές αξίες της εντιμότητας, της
διαφάνειας, της κοινωνικής υπευθυνότητας
και της φροντίδας για τους άλλους".
ΑΡΧΕΣ:
Οι συνεταιριστικές αρχές αποτελούν τις
κατευθυντήριες γραμμές με τις οποίες
οι συνεταιρισμοί θέτουν σε εφαρμογή
τις αξίες τους.
1η
Αρχή: Εθελοντική και ελεύθερη συμμετοχή.
Οι
συνεταιρισμοί είναι εθελοντικές
οργανώσεις, ανοικτές σε όλα τα πρόσωπα
που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις
υπηρεσίες τους και επιθυμούν να αποδεχθούν
τις ευθύνες του μέλους, χωρίς διακρίσεις
φύλου, κοινωνικού επιπέδου, φυλής,
πολιτικών πεποιθήσεων ή θρησκείας.
2η
Αρχή: Δημοκρατική διοίκηση εκ μέρους
των μελών.
Οι
συνεταιρισμοί είναι δημοκρατικές
οργανώσεις διοικούμενες από τα μέλη
τους, τα οποία συμμετέχουν ενεργά στη
διαμόρφωση της πολιτικής τους και στη
λήψη των αποφάσεων. Άνδρες και γυναίκες
που προσφέρουν υπηρεσίες ως αιρετοί
εκπρόσωποι είναι υπόλογοι στα μέλη.
Στους πρωτοβάθμιους συνεταιρισμούς τα
μέλη έχουν ίσα δικαιώματα ψήφου (κάθε
μέλος μία ψήφο) και στους συνεταιρισμούς
ανωτέρου βαθμού οργανώνονται επίσης
με δημοκρατικό τρόπο.
3η
Αρχή: Οικονομική συμμετοχή των
μελών.
Τα
μέλη συμμετέχουν ισότιμα και διαχειρίζονται
δημοκρατικά το κεφάλαιο του συνεταιρισμού.
Ένα μέρος τουλάχιστον από το κεφάλαιο
αυτό αποτελεί συνήθως την κοινή περιουσία
του συνεταιρισμού. Τα μέλη συνήθως
απολαμβάνουν περιορισμένη αποζημίωση
ή καθόλου για το κεφάλαιο που καταθέτουν
για να γίνουν μέλη. Τα μέλη διαθέτουν
τα πλεονάσματα για οποιονδήποτε ή για
όλους από τους ακόλουθους σκοπούς: α)
Ανάπτυξη του συνεταιρισμού, ενδεχομένως
με τη δημιουργία αποθεματικών, από τα
οποία μέρος τουλάχιστον θα είναι
αδιανέμητα, β) Απόδοση στα μέλη ανάλογα
με τις συναλλαγές τους με τον συνεταιρισμό
και γ) Υποστήριξη άλλων δραστηριοτήτων
που εγκρίνονται από τα μέλη.
4η
Αρχή: Αυτονομία και ανεξαρτησία.
Οι
συνεταιρισμοί είναι αυτόνομες οργανώσεις
αυτοβοήθειας, διοικούμενες από τα μέλη
τους. Εάν συνάπτουν συμφωνίες με άλλους
φορείς, συμπεριλαμβανομένων των
κυβερνήσεων, ή αντλούν κεφάλαια από
εξωτερικές πηγές, είναι σ’ αυτό ελεύθεροι,
ακολουθώντας κανόνες που διασφαλίζουν
τη δημοκρατική διοίκηση από τα μέλη και
διατηρούν τη συνεταιριστική αυτονομία.
5η
Αρχή: Εκπαίδευση, πρακτική εξάσκηση
και πληροφόρηση.
Οι
συνεταιρισμοί παρέχουν εκπαίδευση και
πρακτική εξάσκηση στα μέλη τους, στα
αιρετά μέλη της διοίκησης, στα διευθυντικά
στελέχη και στους υπαλλήλους, ώστε να
μπορούν να συμβάλλουν αποτελεσματικά
στην ανάπτυξη των συνεταιρισμών τους.
Παρέχουν πληροφόρηση στο κοινό - ιδιαίτερα
στους νέους και στους διαμορφωτές της
κοινής γνώμης - σχετικά με τη φύση και
τα οφέλη της συνεργασίας.
6η
Αρχή: Συνεργασία μεταξύ συνεταιρισμών.
Οι
συνεταιρισμοί υπηρετούν με τη μέγιστη
αποτελεσματικότητα τα μέλη τους και
ισχυροποιούν τη συνεταιριστική κίνηση
όταν συνεργάζονται μεταξύ τους δια
μέσου οργανώσεων τοπικού, εθνικού,
περιφερειακού και διεθνούς επιπέδου.
7η
Αρχή: Ενδιαφέρον για την κοινότητα.
Οι
συνεταιρισμοί εργάζονται για τη βιώσιμη
ανάπτυξη των κοινοτήτων τους, με πολιτικές
που εγκρίνονται από τα μέλη τους.
(Μετάφραση
από το αγγλικό πρωτότυπο: Κ. Παπαγεωργίου)
